مرا ببخش که درمیان این دو خط موازی شکستم تا دستت را بگیرم اما تو را خودت را رفتی و نگاهی به شکستن من نکردی
حالا میفهمم که فاصله و در یک طرف جاده ماندن به امید همراه و هم پایت اشتباست
حالا که میروی برو ولی تو را به همان کسی که برایش نماز سجده به جا میاوری دیگر سراغ
دل من را نگیر
تورا قسم به همان صراط مستقیم حمد و ستایشت بگذار تنها بمیرم
برچسب : نویسنده : 2onea بازدید : 120